Wynagrodzenie legendarnego piłkarza

Wynagrodzenie legendarnego piłkarza

Ile zarobił legendarny piłkarz ZSRR? Wszyscy koledzy z drużyny marzyli o takiej pensjiLew Yashin to nie tylko doskonały bramkarz, ale prawdziwa kupa sportu w ZSRR. Dzięki swojej niegdyś fenomenalnej grze i legendarnym osiągnięciom wywarł wpływ na radziecki futbol nie tylko w ZSRR, ale także na świecie. Nie bez powodu wciąż zaliczany jest do różnych kultowych drużyn najlepszych graczy na świecie w historii.
Co ciekawsze, mimo to przez większą część swojej kariery Lew Iwanowicz zarabiał stosunkowo niewiele za swoją pracę – nawet jak na standardy ZSRR. Żona bramkarza, Valentina Yashina, słusznie stwierdziła: „On nigdy nie zabiegał o pensję”.
Sami oceńcie: w latach pięćdziesiątych Jaszynowi „Dynamo” przydzielono 2000 rubli (200 po denominacji w 1961 r.). Była to dobra pensja jak na ówczesne standardy ZSRR: przeciętny robotnik radziecki otrzymywał średnio około 750 rubli. Dla niebiesko-białego piłkarza kwota ta wcale nie była kosmiczna. Zarobki kilku zawodników tej drużyny przekroczyły 3 tys.
Ale na szczęście z biegiem czasu kierownictwo „Dynama” zaczęło doceniać bramkarza. Tak więc od połowy do końca lat sześćdziesiątych Yashin zarabiał pensję, do której prawdopodobnie aspirowali jego koledzy z drużyny. Jego pensja była prawie dwukrotnie wyższa niż innych liderów zespołów.
"Moja pensja wynosiła 160. Osiągnęło 300 z bonusami. A pensja Yashiego wynosi 250!” – wspomina Walery Zykow, słynny obrońca „Dynama” z lat 60. i 70. XX wieku.
I to nie uwzględnia premii i dodatków. Pensja Yashiego była większa od nich!
To prawda, niestety nawet ta liczba wyglądała śmiesznie w porównaniu z zarobkami innych europejskich gwiazd. W 1963 roku w meczu poświęconym 100. rocznicy powstania Angielskiego Związku Piłki Nożnej Lew Jaszyn wystąpił w składzie światowej drużyny, po czym rozmawiał z kolegami z drużyny i dokonał dla siebie bardzo nieprzyjemnego odkrycia.
„Di Stefano zszokował Yashina, gdy grał razem dla światowej drużyny w meczu poświęconym stuleciu angielskiej piłki nożnej. Wszyscy uczestnicy otrzymali luksusowe zegarki. W hotelu Di Stefano wyjął je z kieszeni, rzucił do góry i uderzył stopą w ścianę, mówiąc: „Teraz zobaczmy, jakie są mocne”. Co dziwne, zegar ocalał” – powiedział dziennikarz i pisarz Jewgienij Rubin.
"Potem Puskas zabrał wszystkich do baru. Płacąc, wyjął taką chusteczkę z dolarami, że Yashin nie mógł uwierzyć własnym oczom: „Nie tylko nigdy w życiu nie zarobiłem tyle pieniędzy, ale nawet ich nie widziałem”.

Lew Jaszyn to legenda nie tylko radzieckiego, ale i światowego futbolu. W 1963 roku otrzymał Złotą Piłkę i pozostaje jedynym bramkarzem w historii, który otrzymał taką nagrodę. W chwili wręczenia nagrody Yashin miał 34 lata - w tym czasie zawodnik moskiewskiego „Dynama” i reprezentacji ZSRR zdobył już mistrza olimpijskiego i Puchar Europy.
W sumie Yashin był pięciokrotnie mistrzem ZSRR. Kariera wielkiego bramkarza nie zakończyła się tylko na pucharach Europy. Nigdy oficjalnie dla nich nie grał: ostatnią szansę na reprezentowanie „Dynama” na arenie międzynarodowej przepadło z powodu wkroczenia wojsk radzieckich do Czechosłowacji. W wyniku skandalu politycznego UEFA przeprowadziła nowe losowanie, a kierownictwo ZSRR odpowiedziało bojkotem turniejów.
Mimo że Yashin był osobowością wyjątkową dla całego sportu ZSRR, jego warunki życia niewiele przypominały gwiazdę. Na przykład jego partner w „Dynamo” Valery Urin mówił o warunkach życia wielkiego bramkarza.
„Nie było wtedy zbyt dużo pieniędzy [na mieszkania]. Leva Yashin mieszkała w 14-metrowym pokoju niedaleko „Pragi”. Wszyscy byli zaskoczeni! Był już dorosły. Po treningu przyjechał do naszego hostelu na odpoczynek. Ponieważ urodziły się już dwie córki. Powiedział: „Nie śpię wystarczająco! Zawsze budzę się w nocy.”
Sytuacja mieszkaniowa Lwa Iwanowicza poprawiła się dopiero w latach 60-tych. „Dali mu mieszkanie przy Chapaevsky Lane – też małe. Trzydzieści metrów. Mieszkał tam aż do śmierci” – dodał Urin w wywiadzie dla SE.
Dziennikarz i pisarz Jewgienij Rubin zeznał, że był zdumiony tym, do czego zdolny jest zagraniczny kolega Yasha, Ferenc Puskas, po zagraniu dla światowej drużyny w meczu poświęconym 100-leciu Angielskiego Związku Piłki Nożnej.
„Puskas zabrał wszystkich do baru. Płacąc, wyjął taką chusteczkę z dolarami, że Yashin nie mógł uwierzyć własnym oczom: „Nie tylko nigdy w życiu nie zarobiłem tyle pieniędzy, ale nawet ich nie widziałem”.
Ale podwójnie zaskakujące jest to, że Yashin nawet podczas swojej kariery zarabiał mniej niż zagraniczni gracze. Jego koledzy z drużyny często zarabiali więcej. W latach pięćdziesiątych Yashin otrzymał 2000 rubli (200 po denominacji w 1961 r.) dla „Dynama”. Była to dobra pensja jak na ówczesne standardy ZSRR: przeciętny robotnik radziecki otrzymywał średnio około 750 rubli. Jednak dla niebiesko-białego piłkarza kwota ta wcale nie była kosmiczna. Zarobki kilku zawodników tej drużyny przekroczyły 3 tys.
Biorąc pod uwagę jego wiek, takie zarobki są wręcz śmiesznemożna nazwać nc. Dlaczego się to stało? Rzecz w tym, że Lew Iwanowicz pozostał w stopniu starszego porucznika i przez jakiś czas nie ubiegał się o ponowne zaświadczenie. Kiedy ta historia wyszła na jaw, Yashin został pospiesznie awansowany do stopnia pułkownika, a jego pensja została ustalona na 3560 (356 według nowego kursu) rubli.
Jednak wielki Yashin imponował nie tylko na boisku. Pod względem skromności nie miał rywala. Najnowsze aktualności znajdziesz tutaj.